Πολλές φορές αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που θα έκανε το μάθημά μας ελκυστικό. Μην πείτε ότι δεν το έχετε κάνει, έστω και μία φορά! Όλοι έχουμε κάνει αυτή τη σκέψη. Μπαίνουμε για παράδειγμα σε μια τάξη φαινομενικά αδιάφορη για το μάθημά μας, που οι μαθητές δεν συμμετέχουν ή και κάνουν φασαρία ακόμα. Είτε διαπιστώνουμε ότι ενώ κάποιοι μαθητές μας δίνουν την εντύπωση ότι δεν μπορούν γνωστικά να παρακολουθήσουν το μάθημά μας και μας δίνουν την εικόνα μαθητών με μεγάλες δυσκολίες στο μάθημα, ξαφνικά αναφερόμαστε σε κάτι άλλο, άσχετο με το μάθημα και αποκτούν φωνή και μάλιστα σε άπταιστα αγγλικά.
Αν εσάς δε σας έχει τύχει, εμένα μου έχει τύχει μια φορά και πρώτα πρώτα έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Δεύτερον επαίνεσα το μαθητή φυσικά. Και το τρίτο που έκανα ήταν να πέσω σε βαθύ προβληματισμό. Γιατί ο μαθητής αυτός, που μου έδινε την εντύπωση ότι δεν μπορεί να κάνει παρά ελάχιστα πράγματα στα αγγλικά (μιλώ για γραπτά, ακουστικά και μέσα έκφρασης), ξαφνικά, μόλις αναφερόμαστε σε ένα θέμα εντελώς άσχετο με το θέμα του μαθήματος, αποκτά οντότητα και ευφράδεια;
Το σκέφτηκα πάρα πολύ και κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα που καταλήγει και το παρακάτω άρθρο. Ο κάθε μαθητής μας μέσα στην τάξη έχει κι από ένα ενδιαφέρον συνήθως, ένα πάθος. Το μάθημά μας, έτσι τουλάχιστον όπως γίνεται συνήθως, είναι μονοδιάστατο. Επομένως για πολλούς μαθητές είναι βαρετό. Τι γίνεται όμως όταν στη διάρκεια του μαθήματος αγγίξουμε την αγαπημένη ενασχόληση των μαθητών μας; Μπουμ! Έκρηξη! Έκρηξη ενδιαφέροντος, συμμετοχής, πάθους για το αντικείμενο και ό,τι άλλο θέλετε. Διαβάστε το παρακάτω άρθρο και θα αναθεωρήσετε για το πώς πρέπει να γίνεται το μάθημα. Αφήστε τους μαθητές σας να γίνουν μικροί ερευνητές και να παρουσιάσουν στη συνέχεια τα αποτελέσματα της έρευνάς τους. Θα εκπλαγείτε με το αποτέλεσμα!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου